μονομπράτσα

και μονομπράτσο

επίρρ.

1. (για ιστιοδρομίες) χωρίς μεταβολή τών σχοινιών τών ιστίων τού πλοίου

2. μτφ. χωρίς διακοπή, συνεχώς.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μον(ο)-* + μπράτσο].